امام حسن مجتبي عليه السلام، تبلور حسن الهي است. چند جرعه اي ميهمان سفره کرمش مي شويم و از درياي بي کران حسنش مي نوشيم:

به  حضرت  عرض  شد چرا شما هرگز نيازمندى  را نا اميد بر نمى گردانيد، اگر چه  سوار بر شتر باشيد؟ فرمودند: خود من  هم  محتاج  و نيازمند درگاه  خداوند هستم  و دوست  دارم  که  خداوند مرا محروم  نگرداند و شرم  دارم  در حالى  که  نيازمند هستم ، نيازمندان  را نا اميد کنم. عادت  خداوند اين  است  که  نعمت هايش  را بر من  ارزانى  بدارد و عادت  من  هم  اين  است  که  نعمت هايش  را به  بندگانش  عطا کنم، و مى ترسم  که  اگر از اين  عادت  خود دست  بردارم  خداوند هم  دست  از عادت  خود بردارد. نور الابصار، ص  123

حضرت  مجتبى  (ع) بهترين  جامه  هاى  خود را در موقع  نماز مى  پوشيد، از آن  حضرت  سبب  اين  کار را سؤال  کردند، در جواب  فرمودند: خداوند جميل  است  و جمال  و زيبايى  را دوست  دارد براي همين  خود را در پيشگاه  الهى  زينت  مى  کنم ، خداوند امر فرموده  که  با زينت  هاى  خود در مساجد حاضر شويد.تفسير عياشى، ج  2، ص  14